Lancellotto otrzymał wczesne wykształcenie w Castronuovo, a później studiował w Wenecji i Neapolu. Został wyświęcony na księdza w wieku dwudziestu sześciu lat i początkowo praktykował prawo kanoniczne w sądach kościelnych. Jednak małe kłamstwo, które powiedział podczas kłótni, doprowadziło go do głębokich wyrzutów sumienia, co skłoniło go do porzucenia zawodu prawnika.

Zainspirowały go słowa Pisma Świętego: "Usta, które kłamią, zabijają duszę". To doświadczenie doprowadziło go do poświęcenia się świętej posłudze i ostatecznie wstąpienia do Zakonu Teatynów w 1556 r., przyjmując imię Andrzej.

Jako teatyni, św. Andrzej Avellino stał się znany ze swoich cnót i poświęcenia. Został mistrzem nowicjuszy, a później nadzorował kilka domów w Zakonie. Nałożył na siebie dodatkowe śluby, w tym pracę wbrew własnym skłonnościom i dążenie do ciągłej doskonałości. Był znany z gorącej miłości do Boga i spędzał wiele czasu na modlitwie i pracy na rzecz zbawienia dusz. Był także przyjacielem św. Karola Boromeusza, który szukał u niego rady w sprawach kościelnych.

Święty Andrzej był znany ze swojej pobożności i podobno doświadczał cudów. Jeden z nich dotyczył niebiańskiego światła, które prowadziło go i jego towarzysza podczas burzy, gdy nieśli Viaticum. Miał również wizje i dar prorokowania. Był głęboko oddany męce i śmierci Jezusa Chrystusa oraz Najświętszemu Sakramentowi.

Święty Andrzej z Avellino jest patronem chroniącym przed nagłą śmiercią. Wynika to z okoliczności jego śmierci. 10 listopada 1608 roku, w wieku osiemdziesięciu ośmiu lat, przygotowywał się do odprawienia Mszy Świętej, kiedy doznał udaru mózgu i zmarł.

Jest również patronem Neapolu i Sycylii.