De Mental Health Foundation (MHF) zegt zelfs dat depressie de meest voorkomende geestelijke gezondheidsprobleem is op latere leeftijd, waarbij ongeveer één op de vijf mensen ermee te maken krijgt. Alexa Knight, directeur Engeland van de MHF, wijst erop dat meer dan de helft van alle gevallen van depressie bij oudere volwassenen nieuw is ontstaan (late onset), wat betekent dat de mensen die eraan lijden nooit eerder een depressie hebben gehad.

"Depressie maakt geen onderscheid in leeftijd," zegt ze. "Hoewel de kernsymptomen vergelijkbaar blijven, worden oudere volwassenen vaak geconfronteerd met unieke uitdagingen zoals lichamelijke gezondheidsproblemen, eenzaamheid, rouwverwerking en pensionering, die een depressie kunnen uitlokken."

Michelle Hinchley, gespecialiseerd verpleegkundige geestelijke gezondheid bij Bupa, legt uit: "Depressie kan mensen van alle leeftijden treffen, maar bij oudere volwassenen kunnen de symptomen minder duidelijk zijn.

"Hoewel de typische symptomen bestaan uit een aanhoudend laag humeur en verlies van interesse in activiteiten, hebben oudere mensen vaker lichamelijke symptomen zoals vermoeidheid, slaapstoornissen en verlies van eetlust."

Ze zegt dat depressie bij oudere volwassenen ook kan voorkomen op hetzelfde moment als andere medische aandoeningen zoals diabetes, kanker en hartaandoeningen, en wijst erop: "Het kan het moeilijker maken om met die aandoeningen om te gaan en ze kunnen er ook voor zorgen dat depressie erger aanvoelt."

Natuurlijk is een depressie meer dan je een korte tijd ongelukkig voelen - de NHS benadrukt dat als je depressief bent, je je weken- of maandenlang aanhoudend verdrietig voelt en dat het een echte gezondheidstoestand is.

Sterker nog, 74% van de 55-plussers die door Bupa werden ondervraagd, zei dat het niet gewoon 'je verdrietig voelen' is en 81% zei dat het niet iets is waar je zomaar vanaf komt.

En hoewel depressie in elke leeftijdsgroep kan worden miskend of gebagatelliseerd, kan dit vooral relevant zijn voor oudere mensen.

Hinchley is het ermee eens dat depressie bij 55-plussers vaak wordt gemist en niet altijd wordt behandeld, en wijst erop: "Oudere volwassenen zoeken mogelijk minder snel hulp vanwege stigma of moeite met het herkennen van symptomen, wat kan leiden tot vertragingen in de diagnose en ondersteuning."

Een deel van het gebrek aan erkenning van depressie bij oudere volwassenen kan te maken hebben met het feit dat het soms wordt afgedaan als gewoon een reactie op een levensfase, zoals worstelen met het feit dat je lichamelijk minder capabel bent door het ouder worden, het hebben van andere ziekten, het verwerken van een sterfgeval of een gebrek aan focus als je eenmaal met pensioen bent.

"Oudere volwassenen kunnen op latere leeftijd voor het eerst een depressie ervaren," benadrukt Hinchley. "Het is vaak gekoppeld aan grote veranderingen in het leven, zoals het verlies van een dierbare, pensionering of gezondheidsproblemen, maar soms is er geen duidelijke reden.

"Het kan moeilijk zijn om het verschil te zien tussen een depressie en gevoelens als verdriet, verveling of gewoon een neerslachtig gevoel. Maar depressie is meestal hardnekkiger en intenser, duurt weken of maanden en beïnvloedt het dagelijks leven."

Ze legt uit dat verdriet bijvoorbeeld vaak in golven komt, terwijl verveling rusteloosheid kan veroorzaken maar meestal niet dezelfde diepe emotionele pijn of lichamelijke symptomen met zich meebrengt als depressie.

"Het is niet omdat iemand nooit eerder een depressie heeft gehad, dat hij dat op oudere leeftijd ook niet zal hebben," benadrukt ze. "Het vroegtijdig opsporen en ondersteuning bieden kan echt helpen bij het herstel en hun levenskwaliteit verbeteren."

Maar hoe kunnen vrienden en geliefden herkennen dat iemand depressief is en zich niet gewoon verdrietig of neerslachtig voelt?

Hinchley zegt dat als een oudere minder sociaal actief is of alleen woont, het nog moeilijker kan zijn om een depressie te herkennen. Daarom is het zo belangrijk om contact met ze te houden en ervoor te zorgen dat ze regelmatig contact opnemen met vrienden en familie.

"Relaties spelen een belangrijke rol in mentaal welzijn en het aanmoedigen van open gesprekken over mentale gezondheid kan echt een verschil maken," zegt ze.

"Het kan een paar pogingen kosten om iemand aan het praten te krijgen, en ze kunnen zich meer op hun gemak voelen om zich open te stellen voor een ander familielid of vriend, maar waar het om gaat is het creëren van ruimte voor een gesprek."

Ze zegt dat zachte, open vragen kunnen helpen om het gesprek op gang te brengen en adviseert: "Als je praat, richt je dan op hoe ze zich voelen, in plaats van te proberen dingen op te lossen - luisteren zonder te oordelen laat zien dat je om ze geeft, en voor iemand die het moeilijk heeft kan dat een enorme opluchting zijn."

Als iemand met een depressie ervoor openstaat, moedig hem dan aan om met een zorgprofessional te praten, stelt ze voor, omdat vroegtijdige hulp echt kan helpen om zich beter te voelen. En ze benadrukt dat er veel ondersteuningsopties beschikbaar zijn, waaronder hulplijnen, praattherapieën en crisisdiensten.

En Knight voegt eraan toe: "Het begrijpen van depressie gaat niet alleen over empathie, het is een essentieel onderdeel van zelfmoordpreventie. Het is belangrijk dat mensen weten hoe ze de tekenen bij zichzelf en anderen kunnen herkennen en waar ze hulp kunnen krijgen.

"Het is belangrijk om open gesprekken te voeren over depressie om stigmatisering tegen te gaan en mensen te helpen zich op hun gemak te voelen om hulp te vragen."